Twórcy Białostockiego Środowiska Filologicznego upamiętnieni

Trzy sale na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu w Białymstoku mają od dziś (28.04.2022) swoich patronów: Elżbietę Feliksiak, Halinę Krukowską i Bogusława Nowowiejskiego. W ten sposób społeczność wydziału i uczelni uhonorowała swoich znakomitych, nieżyjących już profesorów, twórców białostockiej polonistyki.

- To byli nasi mistrzowie, twórcy środowiska filologicznego w Białymstoku. Wnieśli ogromny wkład w rozwój instytucjonalny naszego wydziału, ale też kształtowali naszą naukową tożsamość: nadawali kierunek badaniom, tworzyli zespoły naukowe. Bardzo wiele im zawdzięczamy - mówi prof. Jarosław Ławski, dziekan Wydziału Filologicznego. 

- Historia uniwersytetu jest równie istotna, jak jego teraźniejszość. Takie formy upamiętnienia naszych pracowników są ważne, bo budują w środowisku akademickim poczucie ciągłości, są też elementem uniwersyteckich tradycji – komentuje prof. Robert Ciborowski, rektor Uniwersytetu w Białymstoku.  

Uroczystość nadania salom wykładowym i ćwiczeniowym imienia Elżbiety Feliksiak, Haliny Krukowskiej i Bogusława Nowowiejskiego zgromadziła nie tylko przedstawicieli władz Uniwersytetu w Białymstoku oraz Wydziału Filologicznego, ale też współpracowników i wychowanków Profesorów. W tym gronie nie brakowało nauczycieli białostockich szkół.

Kolejnym punktem spotkania było sympozjum naukowe. Jego tematem były dokonania naukowe Profesorów, wartości i idee, jakim hołdowali w swej pracy badawczej i twórczej. Wzięli w nim udział filolodzy z UwB, ale także przedstawiciele Uniwersytetu Gdańskiego i Uniwersytetu Opolskiego.

W programie upamiętnienia znalazł się też otwarty dla wszystkich zainteresowanych wieczór wspomnień o prof. Elżbiecie Feliksiak, prof. Halinie Krukowskiej i prof. Bogusławie Nowowiejskim (Książnica Podlaska, godz. 17.00).

Wydarzenie towarzyszy obchodom XXV-lecia Uniwersytetu w Białymstoku.


Prof. dr hab. Elżbieta Feliksiak (1937–2015)

Wybitna literaturoznawczyni, polonistka, germanistka, tłumaczka, autorka prac z zakresu poetyki, teorii literatury, antropologii literackiej i komparatystyki, wydawca źródeł; autorka trzech monografii: Budowanie w przestrzeni sporu. Ethos literatury w sytuacji kryzysu pluralizmu europejskiego (Tomasz Mann, Tadeusz Konwicki, Erica Pedretti) (1989), „Maria” Malczewskiego. Duch dawnej Polski w stepowym teatrze świata (1997), Poezja i myśl. Studia o Norwidzie (2001), Antropologia literatury. Interpretacje i studia (2014). Interpretatorka twórczości Cypriana Kamila Norwida, inicjatorka pionierskich badań nad pamięcią Kresów Północno-Wschodnich Rzeczypospolitej, a także organizatorka w latach 1994, 1998, 2000 wielkich cyklicznych międzynarodowych konferencji: „Wilno i Kresy Północno-Wschodnie”, „Wilno i ziemia Mickiewiczowskiej pamięci”, „Wilno i świat. Dzieje środowiska intelektualnego”. Pomysłodawczyni serii wydawniczej: Biblioteka Pamięci i Myśli, Poetyka i Horyzonty Tradycji oraz Colloquia Herbertiana. Związana z białostockim środowiskiem filologicznym od 1975 roku, wieloletnia kierownik Zakładu Teorii i Antropologii Literatury, w latach 2002–2005 dyrektor Instytutu Filologii Polskiej, w latach 1989–2008 prezes Białostockiego Oddziału Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza, laureatka Ogólnopolskiej Nagrody Literackiej im. Franciszka Karpińskiego (2012), odznaczona Medalem Uniwersytetu w Białymstoku (2011).


 

Dr hab. Halina Krukowska, prof. UwB (1937–2019)

Wybitna badaczka literatury polskiego i europejskiego romantyzmu, mickiewiczolog, edytorka, doktor honoris causa Uniwersytetu w Białymstoku (2018). Autorka monografii: Noc romantyczna. Mickiewicz, Malczewski, Goszczyński. Interpretacje (1985, 2011), „Pan Tadeusz” jako poezja czysta. Studia i szkice o Mickiewiczu (2016), Studia i szkice (t. 1: Czarny romantyzm; t. 2: Niepokoje istnienia; 2022). W 1994 roku zainicjowała wydawanie Naukowej Serii Wydawniczej Czarny Romantyzm (do 2022 roku ukazało się pięćdziesiąt tomów), w której we własnym opracowaniu wydała Zamek kaniowski Seweryna Goszczyńskiego (1994), Marię Antoniego Malczewskiego (1995) i Lesława Romana Zmorskiego (2014). Organizatorka pamiętnych konferencji naukowych: „Mickiewicz. W 190. rocznicę urodzin” (1988), „Antoni Malczewski. Poeta – poemat – recepcja” (1995), „Postacie i motywy faustyczne w literaturze polskiej” (1997), „Problemy tragedii i tragizmu” (2001). Związana z białostockim środowiskiem filologicznym od 1969 roku. Twórczyni Zakładu Literatury Oświecenia i Romantyzmu, w latach 1999–2002 dyrektor Instytutu Filologii Polskiej. Działaczka NSZZ „Solidarność” (w okresie stanu wojennego) oraz Klubu Inteligencji Katolickiej, laureatka XVIII edycji Ogólnopolskiej Nagrody Literackiej im. Franciszka Karpińskiego (2007). Przez całe życie związana z Wasilkowem, Białymstokiem i Podlasiem.


 

Prof. dr hab. Bogusław Nowowiejski (1954–2019)

Wybitny językoznawca o szerokim spektrum zainteresowań lingwistycznych: historyk języka i synchronista, autor prac z zakresu leksykologii i leksykografii, badacz gwar Podlasia oraz mowy mieszkańców większych miast regionu północno-wschodniego, znawca języka sportu, odmian socjolektalnych polszczyzny współczesnej oraz interferencji językowych polsko-białorusko-litewsko-ukraińskich, twórca metodologicznych podstaw badań nad polsko-niemieckimi kontaktami językowymi, a także interpretator zagadnień ortoepicznych. Autor monografii: Zapożyczenia leksykalne z języka niemieckiego w polszczyźnie XIX wieku (1996), Z zagadnień kontaktów językowych (2010) oraz Niemiecko-polski słownik Mrongowiusza: źródło do historii polskiej leksyki i leksykografii (2011). Wicedyrektor Instytutu Filologii Polskiej (1985–1999), prorektor Uniwersytetu w Białymstoku (1999–2005), dziekan Wydziału Filologicznego (2008–2016), kierownik Zakładu, a później Katedry Historii Języka Polskiego (2007–2019), założyciel i redaktor rocznika „Białostockie Archiwum Językowe” oraz serii wydawniczej „Białostockie Studia Językoznawcze”. Odznaczony „Srebrnym Krzyżem Zasługi” oraz medalem „Zasłużony dla Uniwersytetu”. Członek Rady Języka Polskiego w kadencji 2015–2018. Lokalny patriota, związany z Uniwersytetem oraz swą „małą ojczyzną” – Sokółką, Białymstokiem i Podlasiem.